Yoxluğunda nə
ağrılar çəkdim
mən... ...ürəyim yetim qaldı
gedişinlə... Həsrətin qorxu kimi,
kabus kimi çökdü gecələrimə...
Sənsizlikdə nələr çəkdim
bilərsənmi ..?Neçə gecə adın
dilimi parçaladı,
düşünürsənmi ...? `Sən` heç
düşündünmü məni...?... Heç
soruşdunmu özündən?...Məni bu
qədər sevə biləcək biri varmı
deyə?... Heç soruşdunmu `Bu
mənsiz nə edər?` deyə?...
Sən heç Mən`i görmək üçün
yatdınmı? Mən yatdım...Günlərlə
bir saniyə səni görmək üçün,
görüb də sarılmaq üçün, sənə
`Səni sevdiyimi` qışqırmaq
üçün...Heç olmasa yuxularımda
sev məni...
...amma həmişə üzünü çevirib
qaçdın... ...arxandan
ağlayardım...... Günlərlə,
saatlarla, sonra...Oyanardım
ağlayaraq...~ Gözümdəki yaşı
qurudana qədər, səhraları
isladana qədər, daşları
yumşaldana qədər .... Sən heç
gecənin alaqaranlığında, qapı
qarşısında
gözlədinmi?...Yox...Bilmədin..
Gözləmədin.....AMma mən
gözlədim...Məni pəncərədə
gözləmə ehtimalını gözlədim...
Niyə gözlədim bilmirsən...Səhəri
görənə qədər, gecə bitənə qədər
gözlədim...Bir dəfə Sənə
demədim..